Tijdens de voorbije lockdowns hebben herman en de Roovers samen een berg Antigones beklommen. De tocht begon bij het beroemde en veelkantige stuk van Sofokles. Gauw kwamen de collectieven echter in een lawine aan bewerkingen terecht.

In het stuk besluit Antigone om - tegen de almachtige wet van Kreon in - het lichaam van haar dode broer Polyneikes de laatste eer te bewijzen. Die verzetsdaad is voer voor uiteenlopende commentaren gebleken, vanuit politiek en filosofisch, psychoanalytisch en feministisch perspectief. Dit leverde diverse Antigone-figuren op: van een vrouwenrechtenactivist over humanist tot angry young rebel.

Voor Anatomie Antigone construeren de twee gezelschappen een caleidoscopische voorstelling met het ijsbergtopje van die traditie. Zo wordt het geheel een anatomische studie van wat het onbegraven lijk van Polyneikes bij de verschillende tragediepersonages teweegbrengt. En een echokamer, waarin de gedachten van de spelers raken aan maatschappelijke debatten van vandaag.

"Wat Anatomie Antigone zo sterk maakt, is de heldere lezing van de twee gezelschappen die de personages ook genderneutraal maken. Herman zien we tegenover de Roovers, een jonge beloftevolle groep acteurs versus een gevestigde waarde. (…) Op artistiek vlak werkt dat voortreffelijk."

concertnews.be

"Het stuk laat goed aanvoelen waarom Antigone ook vandaag een rolmodel blijft, waaraan uiteenlopende activisten zich kunnen spiegelen."

De Standaard