De stervende Admetos wordt door de goden gered. Tenminste: als hij iemand vindt die in zijn plaats wil sterven. Een verzoek waarmee hij al zijn vrienden lastigvalt. In alle rangen en standen zoekt hij een vrijwilliger die zijn plaats wil innemen, zijn oude vader en zijn moeder incluis. Maar niemand is bereid. Uiteindelijk biedt zijn vrouw Alkestis zich aan. En nu ligt zij in zijn armen dood te gaan.

Zo begint het oudste overgeleverde stuk van de Griek Euripides. Een stuk dat weigert te kiezen of het een tragedie of een komedie is. Het is een random mix van tragische en komisch-volkse elementen over de menselijke zucht naar onsterfelijkheid. Over de inwisselbaarheid van mensenlevens en de afweging van het ene leven tegenover het andere.